Terug uit de Outback!

Het lijkt alsof het zo moet zijn, mijn dorm kamer is leeg en voel me nog steeds zo alleen. Al maak ik praatjes met andere reizigers, het gevoel slijt nog niet. Nu mijn kamergenootjes arriveren begint het gevoel wat te slijten. Ze vertellen over de tour (dezelfde als die ik ga doen) en ik krijg weer zin in mijn avontuur. Hè hè, ik kom weer op stoom! Dat eenzame gevoel zal me de laatste 3 weken van mijn reis met vlagen blijven achtervolgen, daar leg ik me bij neer. Een plan gemaakt voor de dag die komen gaat. Er is een oud telegramhuisje rond 1840-1860 te bezichtigen op een paar km lopen. Daar besluit ik heen te gaan. Na nog wat met mijn kamergenootjes gesproken te hebben ga ik nog wat rommelen op mijn telefoon en naar bed. Rond 7u was ik al klaar wakker en ik begin gelijk aan de dag. Hoppakee, wandelen naar dat telegramhuisje. Voel me vandaag best goed en heb weer rust gevonden in het alleen zijn. Onderweg kom ik mijn eerste kangoeroe tegen. Sta eerst stomverbaasd te kijken, want ik verwachte niet dat ik er zo snel al een zou zijn. Grappige beesten. Naarmate ik dichter bij dat telegramhuisje kom merk ik hoe warm het al is. Pfff... Toch niet mijn ding die hitte. Na het huisje/museum te hebben bezocht aan de terugweg begonnen, nog een klein heuveltje opgelopen voor een uitzicht over de stad en nog wat gewinkeld. Aangekomen op mijn kamer 2 kleine tassen gereed gemaakt voor de tour naar Uluru. Backpack laat ik in het hostel achter zodat ik de komende dagen lekker licht reis. Ik krijg er zin in, slapen onder de sterrenhemel en vroeg op om zonsopkomsten te bekijken. Benieuwd naar de groep. Ik blijf toch meer iemand die zich graag onder de mensen begeeft en contacten heeft. En weer is mijn dorm helemaal leeg en komen alleen mensen naar Alice Spring voor een tour en daarna gaan ze weer. Stom dat ik hier dus een paar dagen blijf... En wat baal ik van de eenzaamheid. Om 4 uur gaat mijn wekker en sta ik vrijwel gelijk naast mijn bed. Het voordeel van een lege dorm is dat ik niet extra stil hoef te doen en het licht kan aandoen. Na me te hebben opgefrist en te hebben ontbeten ben ik klaar voor vertrek. Ik word stipt om 4.45u opgehaald en mijn avontuur begint. Alle medereizigers zijn jongeren en iedereen raakt al snel met elkaar aan de praat. Er was ruimte voor een duik in het zwembad dat erg verfrissend was met 38 graden. Daarna vertrokken we gelijk naar Uluru/Ayers Rock om over de Aboriginals en hun cultuur te leren. En wat boeiend was dat. Zo mag je maar van een kant van de berg foto's maken en worden en mythes verteld waar de aboriginals in geloven. We leren een paar woorden en maken twee korte wandelingen. Daarna gaan we naar ons kamp en bereiden we het avondeten voor. Terwijl wij naar de zonsondergang kijken, die door de wolken niet super spectaculair was en Uluru/Ayers Rock die avond niet echt rood kleurde was het toch de moeite waard. Daarna was het eten klaar en konden we na een heerlijk avondmaal onze swag opzoeken. En ik hoor jullie al denken, wat is dat? Dat is een grote stugge slaapzak waar je met je slaapzak ingaat of op ligt. Er zit een matje en een kussen in en je bent klaar voor de nacht. En natuurlijk vragen wij meiden of er geen slang of spin in kan kruipen, want zoals bij een slaapzak is dat deel van je hoofd geheel open. Nadat ik mezelf erin gewurmd had, ging ik stuk van de hitte, want met 25 graden in een swag in een slaapzak is heet kan ik je vertellen. Dus alles werd open geritst en over beestjes niet meer nagedacht. Onder de sterrenhemel in slaap gevallen. Met mijn hoofd bij Bas, wat had ik dit graag met hem willen delen. Maar ik ben blij dat 't gevoel van naar huis willen nu minder is. Opnieuw ging om 4u de wekker om de zonsopkomst van Ayers Rock en Kata Tjuta te zien. Wat was dat mooi! De lucht kleurde rood en langzaam werd het lichter en lichter. Aansluitend naar Kata Tjuta gegaan en een valleiwandeling gemaakt van 3 uur. Voor je gevoel ben je al halverwege de dag, maar dan is het pas 10.00u 's ochtends, en opnieuw heet. Iets minder dan gisteren, maar nog steeds 36 graden. Na de wandeling geluncht met worsten en hamburgers, die gingen er wel in! En op naar Kings creek (dichtbij Kings canyon) waar we onze laatste hike zullen gaan doen. Maar voor we daar waren werd eerst nog langs de kant van de weg gestopt om brandhout te verzamelen. Iedereen helpt mee, want dat hoorde bij deze tour. Er is bij Kings creek nog minder licht dan bij onze vorige camping, dus benieuwd naar de sterren in weer een nachtje swag en buitenlucht! We hebben echt genoten van de sterrenhemel en de gezelligheid bij het kampvuur. Het eten werd op het vuur bereid en het is absoluut een van de beste avonden van de vakantie. In de ochtend konden we 30min langer slapen en werden we om 4.30u wakker gemaakt. Na een ontbijtje gingen we onderweg naar Kings Canyon, de op een na grootste canyon ter wereld. Deze had prachtige rood, oranje kleuren en we hebben er zo'n 3 uur gehiked. Je merkt dat met een aantal medereizigers het contact meer wordt, ik ben toch meer een groepsmens en voel mezelf opleven. Na de hike langzaam aan de terugweg begonnen. Af en toe gestopt om de benen te strekken, te tanken en naar toilet te gaan. In de namiddag aangekomen in Alice Springs. Voor vanavond is nog een Bar gereserveerd waar we nog een laatste drankje samen doen. Er gaan nog 2 mensen uit de groep naar Perth, dus misschien dat ik met hun nog verder optrek, maar dat zie ik de komende dagen wel.